Paragnost, medium, helderziende, ‘tussenpersoon naar een andere dimensie’. Het onderwerp zit nog flink in de taboe-hoek. Maar juist daarom moet je durven te vragen! Wij voerden een open gesprek met paragnosten in een paragnostenchat .
Welke gave heb je?
Beschouw het als een superkracht: je kan voorlezen uit iemands boek, of ontvangt informatie die anderen niet registreren. Deze info komt in verschillende vormen binnen. Voor iedere paragnost is een ander zintuig meer ontwikkeld. Zien doe je met het derde oog, maar de ander ‘voelt’ meer aan. Para-ruiken of para-horen kan ook. Dat je ineens gebak ruikt, of een sigaar, terwijl dat niet logsich is op dat moment. Dat is vaak een teken van een overledenen.
Wat zie je in je glazen bol?
Een glazen bol is natuurlijk een metafoor voor een hulpmiddel van de paragnost. Een inductor, een houvast als medium om je te kunnen concentreren. Dat kan dus een letterlijke bol zijn, of de bekende koffieprut. Maar ook iemands hand, of zelfs een grassprietje. Andere bekende hulpmiddelen zijn orakelkaarten, pendels, klankschalen en kruiden. Alles om een boodschap beter te kunnen lezen.
Hoe werkt je gave?
Je kan het vergelijken met intuïtie. Ieder mens heeft van nature intuïtie. Een indruk als je iemand een hand geeft. Een uitstraling. Daar ga je overheen. Maar later weet je ineens of dat toch klopte. Alles is spirualiteit. Iedereen heeft een taak op aarde gekregen. Dat je het nog niet ontdekt hebt, betekent niet dat je het niet hebt. De truc is vaak om terug naar de basis te gaan en naar je gevoel te durven luisteren. En net als bij piano spelen geldt: iedereen kan het, maar de een heeft er meer aanleg voor dan de ander.
Praat je ook met geesten?
Voor sommige paragnosten zijn geesten hun beste vrienden. Het is zelfs een fijn gevoel, want je bent nooit eenzaam. Communicatie met geesten is dan vergelijkbaar met telepathie. Maar in het begin is het zien van schimmen vaak eng. Vooral als kind vraag je je af: wat is dit? Waarom gebeurt dit? Waarom zien anderen dit niet?
Denken mensen wel eens dat je gek bent?
Regelmatig, was eigenlijk het antwoord van alle paragnosten. Soms proberen ze mensen te inspireren en krijgen ze skeptische reacties terug ‘als dank’. Vooral over helder-voelen ervaar je alsof er iets mis met jezelf is. Veel paragnosten hebben zichzelf dan ook laten checken. Pas toen de dokter de diagnose gaf, wisten ze het zeker: het is genialiteit, geen gekte. Sommige paragnosten zijn zelfs opgenomen geweest in een kliniek. Tot ook de dokters er achter kwamen: wat wij zien, komt uit.
Wat is de meest gestelde vraag?
De vraag ‘Ben ik goed bezig?’ komt vaak terug. Maar ook vragen over de liefde. ‘Is hij verliefd op mij? ‘Is hij te vertrouwen?’ ‘Gaat het nog goed komen met een oude liefde?’ Maar er komen ook waanzinnige kermis vragen voorbij. ‘Kun je zien of mijn buurvrouw over mij roddelt?’
Zijn mensen bang voor je?
Heel de dag. Paragnosten hebben soms weinig vrienden. Want mensen zijn bang voor hun eigen geweten. Ook de blik, het contact dat je maakt, ervaren mensen soms als eng. ‘Je ijkt zo door mijn ziel heen.’
Ben je wel eens voor heks of duivel mee gemaakt?
Helaas heeft iedere paragnost hier wel nare ervaring mee. “Je wordt heks een knecht van satan genoemd”. Een andere paragnost vertelt”:“Een groep mannen die serieus beweerde dat ik op de brandstapel moest.” Vaak zijn het mensen die vanuit religieuze overtuigen de grootste verwijten maken. “Dan denk ik: de hele bijbel staat vol met profeten. Hoe kan je dat zeggen?”
Kun je zien wanneer iemand dood gaat?
De stemming wordt somber: helaas wel. “Soms weet je dat ineens, en dat is helemaal niet leuk. Ik probeer me daar zo veel mogelijk voor af te sluiten, want ik wil het niet zien.” Je moet je maar eens proberen voor te stellen hoe rot het is om te weten wanneer je beste vriend gaat. Het advies van veel paragnosten is daarom: je moet er vanuit gaan dat je honderd wordt. Dat moet altijd je streven zijn. En zo niet? Dan is het leven hier na gelukkig echt. “Daarom ben ik zelf tevreden als ik nu zou gaan. Ik hoef dan alleen te zeggen: tot ziens!”
Als je je nog steeds afvraagt, wat heeft dat paranormale toch voor zin? Vraag je dan eens af, als je iemands leven ermee kan redden, dat hoef je toch niet over zin te praten?